Күңел чыңы

Котылырга мөмкин идеме соң?
Ут тирәли ярсып биештек…
Җәһәннәмгә җанны тапшырдык та,
Бәхилләшеп, соң кат үбештек…

Укырга

Ә үзе юк. Габдрәүф бабамның бертуган абыйсы Кави Баттал улы Суслонгерда ятып кала. Анда китәсен белгәч, зиратка менеп, әти-әнисе кабере арасындагы җиргә ятып, “Сезнең янда каберем булса иде, туган җиремә кайтып үлсәм иде”, дип тәгәрәп елый.

Укырга

Наратларга сарылып үкси күңел,
Һәр ботагы аның кадерле.
Тамып төшкән чәерендә күрәм
сөртелмичә калган яшеңне.

Укырга

Корган агач ботагына басып
Күке саный гомер елларын…
Әллә исе китми юк-барларга
Сөйли микән җанда булганын.

Укырга

Әтнә сәхнәсендә 
бер кыз бии- 
аягында — яшел читекләр. 
Күбәләктәй очып, 
ашыгып бии, 
гүя, каядыр ул кичеккән.

Укырга

Безнең гомер үзе алтын мизгел, 
Килеп җитә, үтә, югала. 
Истәлеккә безнең гомерләрдән 
Балаларга сихри моң кала.

Укырга

Җаным җылы эзли көзләр иңләп, 
Кунып ала шәрә каеннарга, 
Уйнап җиргә төшә яфрак белән, 
Бии әверелеп ак моңнарга. 

Укырга