ТОРМЫШ – ҮЗЕ ИҖАТ
(барына да аракы гаепле…) Ничә еллар күз алдыннан китми әнә шул өч төстәге сарылы-сорылы чуар мәче. Бүген дә йокысыннан манма суга батып, куркып уянды Гариф. Тын алырга куркып ятканнан соң, торып утырды. Куркырсың да, ничәнче мәртәбәләр әнә шулай тынгы бирми, күзләрен елтыратып, ыржаеп аның өстенә килә. Мәче генә димәссең, күргән саен зурая, усаллана, урман …
Туган жир сагындыра Туган жирдә шатлык югалмас…, – дип яза танылган педагог, җәмәгать эшлеклесе, филология фәннәре кандидаты, журналист Тәлгат Миннибаев үзенең “Туган авыл” шигырендә. Һәм без, бер төркем журналистлар, аның хезмәттәшләре, дуслары, укучылары, фән эшлеклеләре гомерен милләткә хезмәт итүгә багышлаучыларны зурлаучы Кичүчат авылында. Бары 38 ел яшәп киткән укытучым язган “Гаҗәп матур Кичү инеш” ярында …
“Сары төсне – сагыш”, диләр,
ә мин күрдем балкышын.
Төсле келәм – алтын көздә,
чәчкә сайлыйм аклысын.
Сары яфрак эленә агачларга,
яшел күлмәк туза “җан атканда”.
Табигатьнең уйлы-көйле чагы –
гомер көзе ник охшамый наратларга?
Кура җиләк, кура җиләк
“Күр дә ал!”,- дисең мәллә,
яшәү ямен тойган күңел
бирешмәс авыр хәлгә.
