Рубрика «Шигырьләр»

Сөю үлде

Энәләргә кулым канаттым.
Ямаулыкка калгач булмаганын,
Раббым тагын кабат аңлатты…
…Синсез генә яңа таң атты.

Кабереңә килдем әле, әткәй!
Нихәл, диеп, башым иямен.
Сагындым бит, әти, жаным, диеп,
Алларыңа тезем чугәмен.

Ялгыз алма. Сулган агач.
Төссез дөнья…- ә ул көлә!
Аңлап булмас иң гаҗәбе:
боздан торган күңел
әле көлә белә.

Син булмасаң җанда җылы булмас,
Синнән башка мин бит Яналмам,
Синең белән генә дөньям якты,
Синдә яшәү көчем, Җаналмам!

Бу буран шулкадәр көтелгән!
Алҗытты дөньяның карасы…
Йөрәктән йөрәккә ераклык
Кайчакта бер буран арасы…

Син —
йөрәгемә
уелган
шатлыгыммы,
сагышыммы?
Сандугачлар аша
юлладым мин
тавышымны.
Таныдыңмы?..

Мин янәдән сиңа кайттым… кайтыш,
Ерак араларны якын күреп.
Баскыч төбен сырып алган мүкләр,
Бертуктамас көзге яңгыр сеңеп.

Сабырлыктан бура бурап куйдым,
Ырмауларын таслап, шомартып.
Гомер елларымны өеп мендем,
Саный-саный, хәтер яңартып.

Болытларга язам:»Мин сагындым»…
Сиңа дигән яшерен сүзләрем.
Язгы бөре исе булып килсен сиңа,
Ишетмәсен беркем серләрем…