Өч аяклы бәрән
Борын — борын заманда яшәгән, ди, әби белән бабай. Болар тирә-якта иң фәкыйрь кешеләрдән саналганнар. Бабаебыз авылдагы Тимергәли хәзрәткә хезмәт итсә…
Өметле тоем
Битарафлык диңгезендә йөзәм,
Акрын гына, дулкын җаена.
Онытылам…
Уйларым минем диңгез чигендә,
Тик җитә алмыйм аның ярына
Тапканнарым
Тормыш- диңгез, диләр…
Суга сусап,
очкын чәчеп, эчкә керелгән.
Дулкынының әче тоз исенә
ихлас күндем…
Мизгел
Сөю үлде
Энәләргә кулым канаттым.
Ямаулыкка калгач булмаганын,
Раббым тагын кабат аңлатты…
…Синсез генә яңа таң атты.
Әти кызы
Кабереңә килдем әле, әткәй!
Нихәл, диеп, башым иямен.
Сагындым бит, әти, жаным, диеп,
Алларыңа тезем чугәмен.
Ак калфак
Айсылу күтәрелеп карады да, телсез калды. Гайшәбикә әби кулындагы энҗе-сәйләннәр белән чигелгән кетер ак калфак бүләк
Кышкы алма
Ялгыз алма. Сулган агач.
Төссез дөнья…- ә ул көлә!
Аңлап булмас иң гаҗәбе:
боздан торган күңел
әле көлә белә.