Атылды бер йолдыз…Юк,түгел күкләрдә,
Атылды йөрәкнең түреннән…
Тагын да катырак сөюне аңладым,
Син икән яшәүнең мәгънәсе,кояшым болытлы күгемнән…
Атылды сөюнең сүнмәслек йолдызы,
Очкынын калдырып йөрәктә…
Көтмәдем сөюдән,бу кадәр янасын,
Керфегем какмыйча,төннәрен теләп тә…
Тән яна сөюдән,өтәли җаннарны,
Татлыдыр ширбәттән,исерткеч назларың…
Син икән,аңладым…Ташкындай уралып,
Гөлләргә күмүче язмышны язларым…
Атылды бер йолдыз…Кулыңнан җитәкләп,
Мәхәббәт юлыннан атлыймын…
Пышылдый йөрәгем,мин аңа кушылып,
Сөюнең сүрәсен ятлыймын…
Азат Хакимзянов
04.03.2017 ел
