Сабый

Курше малай килгән яныма,
Әйтә миңа:  «Нигә язмыйсың ?»
Ни әйтим соң, уенга бордым : 
«Каләмемне, дустым, югалттым!»

Чыгып китте сабый , дәшмәде,
Биш минуттан ишек ачылды : 
«Алып килдем, абый, каләм-кәгазь!
Әйдә инде, миңа шигырь яз!»

Аптырагач туры карап әйттем: 
«Энем ! Буген илҺам килми ! » — дим,
«Аннан башка язу- язу тугел,
Ә бары тик кәгазь бозу !» — дим.

«Кичә миңа иртә килде илһам,
Бүген менә никтер күренми,
Шуңа, энем, каләм очына да
Матур сузләр бер дә эленми !

Эленсә дә аннан башка сүзләр
Гөлләр кебек матур үрелми !»
Китте сабый, узе башын кашый,
Куреп торам — миңа ышанмый.

Ун минуттан янә тәрәзәмнән
Мина таныш ике күз карый.
Йөгерүдән хәлдән тайган сабый
Шактый арган, сулыш алалмый.

Әйтте шунда сузен тоташтан: 
«ИлҺам абый килми — ул ашта,
Икрам абый аннан купкә таза,
Шуны алып килдем алмашка !»

Марсель ШАРАПОВ

Арча районы
Сарай-Чокырча авылы
13.03.2017.

 

Оцените статью
Куңел чыңы
Не копируйте текст!